Po zmianie ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska na podstawie art. 36 pkt 18 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668), z dniem 1 stycznia 1999 r. omawiany przepis uzyskał odmienne brzmienie: w sprawach wykupu lub zamiany nieruchomości, o której mowa w ust. 1, właściwy jest organ określony w przepisach o gospodarce nieruchomościami. Cenę wykupu ustala się i wypłaca według zasad określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. Koszty nabycia lub zamiany nieruchomości ponosi jednostka organizacyjna nabywająca lub zamieniająca nieruchomość.
Sąd Rejonowy w R. wyrokiem z dnia 27 grudnia 2006 r., w uwzględnieniu wniosku prokuratora o orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar i środków karnych, złożonego w trybie art. 335 § 1 k.p.k., bez przeprowadzenia rozprawy, uznał Tomasza P. za winnego tego, że 2 października 2006 r. w R., znajdując się w stanie nietrzeźwości przejawiającym się stężeniem 0,76 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, kierował samochodem osobowym po drodze publicznej i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. skazał oskarżonego na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 k.k. i 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił na okres próby 2 lat - adwokat łódź, na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzekł grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych po 20 zł za stawkę" na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego "zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. B w ruchu lądowym na okres 8 lat", zaliczając na podstawie art. 63 § 2 k.k. na poczet tego zakazu okres zatrzymania prawa jazdy od 2 października 2006 r., na podstawie art. 50 k.k. orzekł podanie wyroku do publicznej wiadomości przez jednorazowe opublikowanie w "N.", na podstawie art. 49 § 2 k.k. orzekł od oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 500 zł na rzecz Fundacji Szpitala w S., na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł przepadek samochodu marki Volkswagen Jetta na rzecz Skarbu Państwa i na podstawie art. 627 k.p.k. obciążył oskarżonego kosztami sądowymi w kwocie 689,32 zł.
Zgodzić się należy ze stanowiskiem skarżącego, że zaskarżony wyrok Sądu pierwszej instancji w części dotyczącej rozstrzygnięcia o dowodach rzeczowych oraz kosztów sądowych jest wadliwy z następujących względów. Zawarta w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku argumentacja odnośnie obu kwestionowanych rozstrzygnięć jest ogólnikowa i nieprzekonywająca.
Zasady zwolnienia oskarżonego w całości lub częściowo od zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych ustalone zostały w art. 624 § 1 k.p.k. Według tego przepisu zwolnienie oskarżonego w całości lub w części od zapłaty kosztów sądowych organisciak może nastąpić jeżeli istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności. Skoro odstąpienie od ogólnej reguły zasądzenia kosztów sądowych uzależnione jest od warunków określonych w art. 624 § 1 k.p.k., o których była mowa wyżej, przeto wymaga ono zawsze oceny sądu oraz uzasadnienia czym kierował się sąd odstępując od ogólnej zasady zasądzenia kosztów sądowych. Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Zażalenie skazanej musiało prowadzić od uchylenia zaskarżonego postanowienia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Po pierwsze nie sposób aprobować sytuacji, w której w sentencji postanowienia nie wskazuje się, o jakie konkretnie dowody rzeczowe chodzi, odwołując się jedynie do pozycji wykazu dowodów rzeczowych, zaś konkretyzacja rzeczy podlegających przepadkowi następuje jedynie w uzasadnieniu postanowienia. Po drugie niezrozumiale jest wskazywanie w uzasadnieniu postanowienia, że młot udarowy służył do popełnienia przestępstwa skoro z wyroku sądu a quo wynika, że przestępstwo zostało popełnione przy użyciu broni palnej. Po trzecie nie wiadomo, na jakiej zasadzie orzeczono w tej sprawie na podstawie art. 44 § 2 k.k. przepadek na rzecz Skarbu Państwa kawałków betonu, skoro jak ustala sąd pierwszej instancji nie służyły one do popełnienia przestępstwa, lecz "powstały w wyniku popełnionego przestępstwa". O zniszczeniu dowodu rzeczowego nie stanowi art. 44 § 2 k.k. Traktuje o tym art. 195 k.k.w. Nie jest więc prawidłowe zawieranie w sentencji postanowienia wydawanego w trybie art. 420 § 1 k.p.k. (sfera rozpoznawcza), decyzji odnoszącej się do sfery wykonawczej. |
ArchivesCategories |